ÖZET

Sonuç:

GİK verdiğimiz grupta miyokardiyal hasar belirteçlerinin bir kısmında düşme olduğunu belirlediğimiz çalışmamızda GİK solüsyonunun diyabetik hastalar kadar nondiyabetik hastalarda da yararlı olabileceği kanısına vardık.

Bulgular:

Gruplar arasında yaş, vücut ağırlığı, boy, başvuru saati ve lipid profili açısından fark yoktu. Başvuru, 6 ve 12. saat CRP düzeyleri iki grup arasında istatistiksel açından anlamlı fark oluşturmazken 24. saat değeri GİK verilen grupta 22.56±12.95 mg/dL iken verilmeyen grupta 78.92±69.4 mg/dL olup p 0.013 bulundu. Dunn's Çoklu Karşılaştırma Testi’ni kullanarak yaptığımız değerlendirmede GİK verilen grupta Troponin I’nın 0 ile 6. ve 12. saat değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmasına karşın (p<0.05 ve p<0.001) GİK verilmeyen grupta bu fark yoktu (p>0.05). Geliş ve 24. saat değerlerine bakıldığında ise her iki grupta da p<0.05 bulundu.

Gereç ve Yöntem:

Çalışmamıza Taksim Eğitim ve Araştırma Hastanesi Koroner Yoğun Bakım Ünitesi’nde Ocak 2005-Haziran 2005 tarihleri arasında AMİ tanısı ile takip edilen nondiyabetik 29 hasta alındı. Standart tedavilere ek olarak hastaların 14’üne GİK solüsyonu verildi, 15’ine ise verilmedi. İki grup arasında kardiyak enzim yükselme hızı bakımından fark olup olmadığı araştırıldı. Diyabetes mellitus tanısı, anamnezinde antidiyabetik ilaç kullanması veya açlık kan şekerinin iki kez 126 ve üzerinde olması veya tokluk kan şekerinin 200’ün üzerinde ve diyabete ait semptomların olması ile konuldu. Miyokard infarktüsü tanısı klinik değerlendirme, elektrokardiyografi ve kardiak enzim yüksekliği ile konuldu. Başvuruda 6, 12 ve 24. saatte kreatin fosfokinaz (CPK), CPK-MB, myoglobin, Troponin I ile C-reaktif protein (CRP) düzeylerine bakıldı. Lipid profili incelendi.

Amaç:

Çalışmamızda akut miyokard infarktüsü (AMİ) geçiren nondiyabetik hastalarda standart tedavilere ek olarak verdiğimiz glikoz-insülin-potasyum (GİK) tedavisinin etkinliği araştırıldı.