ÖZET

Amaç:

Bozulmuş yeme paterni bariyatrik cerrahi adaylarında oldukça sıktır ve komorbid hastalıklarla ilişkilidir. Ama çocukluk çağı obezitesi öyküsü ile ilişkisi pek bilinmemektedir. Bu nedenle bariyatrik cerrahi adaylarında bozulmuş yeme davranışıyla ilgili özellikleri ve çocukluk çağı obezitesi öyküsünü araştırmayı hedefledik.

Gereç ve Yöntem:

Örneklem 69 kadın ve 16 erkek bariyatrik cerrahi adayını kapsamaktaydı. Katılımcılar çocukluk çağı obezite öyküsü olanlar ve olmayanlar şeklinde kategorize edildi. Gruplar çocukluk çağı obezitesi olan 40 (33 kadın, 7 erkek) bariyatrik cerrahi adayından ve olmayan 45 (36 kadın, 9 erkek) bariyatrik cerrahi adayından oluştu. Bariyatrik cerrahi adayları yeme bozuklukları açısından bir psikiyatrist tarafından değerlendirildi. Tüm gruplara yeme tutumu testi uygulandı.

Bulgular:

Toplam 85 bariyatrik cerrahi adayının %49,4’ü (n=42) herhangi bir tetikleyici faktör tanımladı. Örneklemimizde yeme tutumu, yeme bozukluğu oranı ve morbid obeziteyi tetikleyen faktörler her iki grupta benzer bulundu. Tip 2 diyabet oranı çocukluk çağı obezitesi öyküsü olmayan bariyatrik cerrahi adaylarında daha yüksek bulundu (%57,8’e karşı %30,0, p=0,010). Bu grup çocukluk çağı obezitesi öyküsü olan bariyatrik cerrahi adayı grubundan daha yaşlıydı (41,8±7,7 vs. 33,6±9,1, p=0,000). Ailede obezite öyküsü açısından gruplar arasında belirgin bir istatistiksel farklılık yoktu (p=0,700).

Sonuç:

Bariyatrik cerrahi adaylarında çocukluk çağı obezite öyküsünün olmaması ile tip 2 diyabet ilişkili görünmektedir. Sağlıklı beslenme alışkanlıkları ve obeziteyi önleyici girişimler hayata geçirilmelidir.