ÖZET

Sonuç:

Pandemi sırasında T1DM’li hastaların FA’sı azaldı, ekran süresi, evde çocuklarla kalan ebeveyn sayısı ve VKİ SS arttı, ancak metabolik kontrolleri bozulmadı. Bu sonuç, aile desteğinin pandemi sırasında metabolik kontrol için çok daha belirleyici olabileceği sonucuna bağlandı.

Bulgular:

Seksen iki hastanın 47’si kızdı ve yaş ortalamaları 12,2±3,2 yıl idi. Grup 1’de 64, grup 2’de 18 hasta vardı ve gruplar arasında yaş, cinsiyet, komorbidite ve sosyodemografik veriler açısından fark izlenmedi. Her iki grupta da pandemide ekran süresi, evde çocuklarla kalan ebeveyn sayısında ve vücut kitle indeksi (VKİ) standart sapmada (SS) anlamlı artış, FA, kan basıncı SS ve düşük yoğunluklu lipoprotein düzeylerinde anlamlı düşüş oldu ancak HbA1c düzeylerinde değişiklik olmadı. Pandemide grup 1’de günlük insülin dozu arttı. FA ile insülin dozu arasında negatif bir ilişki vardı.

Gereç ve Yöntem:

Altı-18 yaş arası 82 T1DM hastasının yaş, cinsiyet, tansiyon, komorbidite, antropometrik ve sosyodemografik verileri kaydedildi. Pandemi sırasında ve bir yıl öncesinden glikat hemoglobin (HbA1c), lipid profilleri ve günlük insülin dozu ortalamaları da ayrıca kaydedildi. “Fiziksel Aktivite Anketi-A/C” ile pandemi sırasında ve bir yıl öncesindeki FA ve ekran süresi sorgulandı. Hastalar normal ağırlıklı (grup 1) ve fazla tartılı/obez (grup 2) olmak üzere 2 alt gruba ayrıldı ve birbirleri ile karşılaştırıldı.

Amaç:

Koronavirüs hastalığı-2019 (COVİD-19) pandemisi birçok insanda yaşam tarzı değişikliklerine neden oldu. Bu çalışmada COVİD-19 pandemisinde fiziksel aktivitenin (FA) tip 1 diabetes mellituslu (T1DM) çocukların metabolik kontrolü üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçladık.