ÖZET

Amaç:

Ülkemizde organ bağışının arzulanan düzeye ulaşmamasının nedeni bu konudaki toplumsal bilincin henüz oluşturulamamış olmasıdır. Bu çalışmada, hasta yakınlarının organ bağışı ve nakli ile ilgili tutumlarını belirlemek ve organ bağışına karşı gösterilen tutum ile sosyal profilleri arasındaki ilişkiyi saptamak amaçlandı.

Gereç ve Yöntem:

Araştırma kapsamına 5-11 Eylül 2011 tarihleri arasında Yedikule Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde yatarak tedavi gören hastaların yakınlarından araştırmaya katılmayı kabul eden 206 kişi alındı. Araştırmacılar tarafından hazırlanan bir soru formu ile katılımcılara ait sosyodemografik özellikler ve organ bağışına yönelik tutumlar toplandı. Sonuçların analizi için sayı, yüzde, student t-testi ve Oneway Anova testleri kullanıldı.

Bulgular:

Çalışma kapsamına alınan hasta yakınlarının %88.3’ünün organlarını bağışlamadığı, %45.6’sının organ bağışının nereye yapıldığını bilmediği, %62.1’inin bu konuda bilgi sahibi olmadığı, %74’ünün organ bağışını onayladığı saptandı. %40.8’i bir yakını yaşamı yitirdiğinde onun organlarını bağışlama konusunda kararsız kaldı. Erkek, bekar, üniversite mezunu, işçi, ekonomik durumu yüksek, kronik hastalığı olmayan, haberleri takip eden, boş zamanlarını değerlendiren, evde kalabalık nüfusa sahip olmayan ve Ege Bölgesi’nden bireylerin organ bağışı ve nakli ile ilgili olumlu tutuma sahip olduğu; kadın, evli, okuma yazma bilmeyen, ev hanımı, ekonomik durumu düşük, kronik hastalığı olan, haberleri takip etmeyen, boş zamanı olmayan, evde kalabalık nüfusa sahip olan ve Karadeniz Bölgesi’nden bireylerin olumsuz tutuma sahip olduğu saptandı (p<0.05).

Sonuç:

Organ bağışı ve nakli konusunda toplumun eğitimi ve bu konuda olumlu tutum içinde bulunmaları organ bağışı sayısının artmasında çok önemlidir. Eğitim verilecek hedef kitlenin temel eğitim düzeyi, sosyokültürel özellikleri ve organ bağışı konusunda genel bakış açıları belirlenmeli ve bu özelliklere göre eğitim verilmelidir.