ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada ilaç alımı yoluyla özkıyım girişiminde bulunan hastaların sosyodemografik ve psikiyatrik açılardan değerlendirilmesi amaçlandı.

Gereç ve Yöntem:

İleriye dönük olarak Ocak 2009-Ocak 2011 tarihleri arasında acil servise başvuran 18 yaş üstü, çalışmamıza katılmayı kabul eden, bilinçli olarak özkıyım davranışında bulunan hastalar bu çalışmaya dahil edildi.

Bulgular:

Çalışmaya toplam 122 hasta alındı. Hastaların büyük çoğunluğunun kadın cinsiyette (%68.9), 18-24 yaş grubunda, bekar, işsiz, ilköğretim veya lise mezunu, 4-5 kişiden oluşan kalabalık aile mensubu, 1000 TL altında aylık gelire sahip ve ekonomik sıkıntısı olan bireylerden oluştuğu belirlendi. Kronik sistemik hastalık, geçmişte psikiyatrik hastalık ve özkıyım girişimi, ailede özkıyım girişimi öyküsü varlıklarının özkıyım düşüncesini istatistiksel olarak anlamlı derecede arttırdığı saptandı. Hastaların büyük kısmına psikiyatrist tarafından depresyon ve anksiyete bozukluğu tanıları konularak destek ilaç tedavisi başlandı ve psikiyatri takibine gelmeleri önerildi.

Sonuç:

Bireyin yaşadığı toplumsal, ekonomik, ailesel ve psikiyatrik sorunlar sonucu başvurduğu bir yöntem olan özkıyım davranışı, bireye göre alternatif bir çözüm yolu veya kendini ifade etme biçimidir. Özkıyım davranışında bulunan bireylere verilecek maddi ve manevi destekler ile bu kişilerin özkıyım riskinde azalma sağlanabilir. Özkıyım girişiminde bulunan hastaların sosyodemografik özelliklerinin bilinmesi önemlidir ve bu hastalar psikiyatri tarafından mutlaka değerlendirilmelidir.