ÖZET
Amaç:
İnguinal herni tamiri genel cerrahide en sık yapılan operasyonlardandır. Bu çalışmada yeni bir teknik olan anterior yaklaşımla preperitoneal mesh takviyesi (APM), Lichtenstein mesh takviyesi ile karşılaştırıldı.
Sonuç:
Anterior preperitoneal mesh takviyesi, inguinal herni tamirinde en sık kullanılan yöntem olan Lichtensten mesh takviyesi ile postoperatif ağrı, hastanede kalış süresi, erken dönem komplikasyon ve nüks oranları açısından benzer sonuçlar vermesi yanı sıra, normal günlük aktiviteye dönüş zamanının daha kısa olması avantajına sahip, alternatif olarak kullanılabilecek kolay uygulanır, etkili ve güvenli bir yöntemdir.
Bulgular:
Olguların 42’si bilateraldi. Kadın/erkek oranı 16/172 idi. Nyhus klasifikasyonuna göre olguların 26’sı Tip II, 72’si Tip IIIa, 117’si Tip IIIb, 15’i Tip IV idi. Olguların 104’üne anterior preperitoneal mesh, 84’üne Lichtenstein mesh takviyesi yapıldı. Olguların yaş ortalaması 50.38 ± 1.16 (18-85) idi. Olgular en az 3, en çok 15 ay takip edildiler (ort 8.40 ± 0.27 ay). Erken dönem komplikasyon ve nüks oranları APM yapılanlarda sırasıyla 22/104 (%21.15) ve 1/104 (%0.9) iken, Lichtenstein yapılanlarda sırasıyla 12/84 (%14.28) ve 2/84 (%2.3) idi. Başlıca komplikasyonlar yara yeri enfeksiyonu ve hematom idi. Her iki teknik operasyon süresi, vizüel analog skorları, hastanede kalış süresi, normal günlük aktiviteye dönüş zamanı, erken dönem komplikasyon ve nüks açısından karşılaştırıldığında, postoperatif 7. günde Lichtenstein yapılan olguların VAS’ları APM yapılanlara göre anlamlı olarak daha az bulunurken (p=0.01), APM yapılanların normal günlük aktiviteye dönüş zamanlarının anlamlı olarak daha kısa olduğu (p=0.001) saptandı. Erken dönem komplikasyon ve nüks oranları iki grupta da benzer şekilde bulundu.
Gereç ve yöntem:
Ocak 2004-Aralık 2004 tarihleri arasında 188 olguya genel anestezi veya spinal anestezi altında inguinal herni tamiri yapıldı. Her iki teknik; operasyon süresi, postoperatif 1.,7.,30. ve 90. günlerdeki ağrıyı değerlendiren vizüel analog skorları (VAS), hastanede kalış süresi, normal günlük aktiviteye dönüş zamanı, erken dönem komplikasyon ve nüks açısından karşılaştırıldı. Karşılaştırmalarda Anova: tek faktör ve Chi-Square (Fischer’s exact test) kullanıldı. p<0.05 anlamlı kabul edildi.
