ÖZ

Amaç: En yaygın periferik nöropati olan karpal tünel sendromu (KTS), bir hastanın işlevini ve yaşam kalitesini önemli ölçüde bozabilir. Daha az olumsuz sonuçla semptomları etkili bir şekilde tedavi etme girişimi olarak, birkaç daha az invaziv cerrahi teknik yaratılmıştır. Ancak, farklı yaklaşımların güvenliği ve etkinliği hakkında karşılaştırmalı veri eksikliği vardır.

Gereç ve Yöntem

Retrospektif bir kohort araştırmasında, KTS tanısı konmuş 80 kişiye bakıldı. Perkütan karpal tünel serbestleştirme (PKTS), ultrason kılavuzluğunda KTS (UGKTS), endoskopik KTS (EKTS) ve açık KTS (OKTS), kullandığımız dört minimal invaziv cerrahi prosedürdür. Hastanın bildirdiği sağlık ile ilgili yaşam kalitesine ek olarak klinik ve elektrofizyolojik değerlendirmeler kullanılarak ölçüldü. İlk plan, ameliyattan bir, üç, altı ve on iki ay sonra ameliyat öncesi ve sonrası kontrollerden oluşuyordu.

Bulgular

Dört yöntemin de KTS tedavisinde güvenli ve başarılı olduğu ve elektrofizyolojik parametreleri, işlevi ve semptomları iyileştirdiği gösterildi. Bununla birlikte, komplikasyon sıklığında farklılıklar ve yaşam kalitesinde iyileşmeler görüldü. OKTS’nin sorun olasılığı en düşükken, EKTS ve UGKTS işlemsel iyileşme ve daha kısa operasyon süreleri elde etti. PKTS’nin daha yüksek bir sinir hasarı ve tekrarlama oranı vardı, ancak aynı zamanda diğer yaklaşımlara göre daha kısa hastanede kalma süresi ve daha düşük masraflarla da ilişkilendirildi.

Sonuç

Araştırmamız, bu dört minimal invaziv cerrahi tekniğinin KTS tedavisi için güvenliğini ve etkinliğini doğruladı. Ancak, süreç her yaklaşımın özel avantajlarına ve potansiyel risklerine göre uyarlanmalıdır. Daha büyük örnek sayıları ve daha uzun takip denemeleri içeren gelecekteki araştırmalar, kişiselleştirilmiş KTS tedavisi için daha iyi bir açıklama sağlayabilir.