ÖZET

Amaç:

Bu çalışmanın amacı, ileri evre gonartroz nedeniyle total diz artroplastisi (TDA) uygulanan hastalarda kullanılan subvatus (SV) ve medial parapatellar (MPP) girişimlerin klinik ve radyolojik olarak karşılaştırılmasıdır.

Yöntem:

2015-2019 yılları arasında TDA uygulanan hastalar kullanılan girişim tipine göre SV ve MPP grubu olarak ikiye ayrıldı. Hastaların demografik, klinik ve ameliyat bilgileri incelendi. Fonksiyonel değerlendirme için Knee Society Clinical Rating System (KSS) ve visual analogue scale (VAS) skorları kullanıldı. Radyolojik değerlendirme için son kontrolde çekilen AP ve lateral bacak uzunluk grafisi ve diz grafileri kullanıldı.

Bulgular:

Bu çalışmaya göre, TDA için kullanılan SV girişim ile ameliyat sonrası kan kaybının ve transfüzyon ihtiyacının azaldığı, hastanede yatış süresinin kısaldığı, ameliyat sonrası ağrının daha az olduğu ve fonksiyonel skorların daha iyi olduğu görülmüştür. Tek dezavantajı ameliyat süresinin uzamasıdır.

Sonuç:

SV grubundaki ortalama ameliyat ve turnike süresi anlamlı olarak yüksekti. (p<.001 ve p<.001, sırasıyla). MPP grubunda ise ortalama kan kaybı ve kan transfüzyonu sayısı anlamlı olarak yüksekti. (p<.001 ve p<.001, sırasıyla). Opiyat analjezik ihtiyacı, düz bacak kaldırma süresi ve yatış süresi de MPP grubunda anlamlı olarak yüksekti. (p<.001, p<.001 ve p<.001, sırasıyla). Birinc aydaki KSS ve VAS skorları ile eklem hareket açıklığı SV grubunda daha iyi olmasına rağmen 6. ve 12. ayda iki grup arasında fark yoktu.