ÖZET

Sonuç:

Çalışmamızda değerlendirilen olgu sayısı son dönemlerde Türkiye’de yapılmış diğer çalışmalar ile karşılaştırıldığında oldukça yüksek olup Ümraniye bölgesinde görülen çocukluk çağı zehirlenme olgularının demografik özelliklerini yansıtmaktadır. Çalışmamızın ülkemizdeki zehirlenmelerin önlenmesinde ve azaltılmasındaki yaklaşımların belirlenmesinde yol gösterici olacağını umuyoruz.

Bulgular:

Çocukluk çağı zehirlenmeleri tüm çocuk acil başvurularının %0.4’ünü oluşturmaktaydı. 504 olgu (%52.7) kız iken 453 olgu (%47.3) erkekti. Yaş gruplarına göre sırasıyla, 13 ay-4 yaş grubu tüm olguların %36.9’unu, 12-16 yaş %23.2’sini ve 0-12 ay %21.6’sını oluşturmaktaydı. Kaza ile zehirlenmeler tüm olgular içinde %80,4 ve intihar amaçlı zehirlenmeler %19.6 oranındaydı. İntihar teşebbüslerinin %94.1’i 12-16 yaş grubundaydı. İntihar amaçlı zehirlenmeler, istatistiksel olarak anlamlı olarak kızlarda (%84) daha yüksek idi. Zehirlenmeye en sık yol açan etkenlerinin ilaçlar (%64.4, n=616), karbonmonoksit/NFIA solunması (%17.6, n=168) ve kostik-korozif madde maruziyeti (9.1%, n=87) olduğu gözlendi. İlaç zehirlenmelerine en sık yol açan etkenlerin sırasıyla analjezik ve antipiretikler (%22.47, n=215), merkezi sinir sistemi etkili ilaçlar (%14.21, n=136), antigribal ilaçlar (%10.66, n=102). Olguların çoğunun (%64.26) asemptomatik olduğu gözlendi.

Gereç ve Yöntem:

Ümraniye Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Servise 1 Ocak 2010-1 Temmuz 2012 tarihleri arasında başvuran yaşları 1 ay-16 yaş arasında değişen zehirlenme olgularının (n=957) epidemiyolojik ve klinik özellikleri retrospektif olarak incelendi (ort±std sapma: 5.67±5.06).

Amaç:

Ümraniye Eğitim araştırma hastanesi çocuk acil bölümüne başvuran zehirlenme olgularının epidemiyolojik ve klinik özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.