ÖZET

Amaç:

Bu çalışmadaki amaç tedavide intramedüller çivi kullanılan erişkin femur diyafiz kırıklarında çivi distalindeki kilitleme sistemleri olan vidalı ve talonlu kilitleme sistemlerinin klinik ve radyolojik sonuçlarını karşılaştırmaktır.

Sonuç:

Talonlu sistem konvansiyonel kilitleme sistemine göre radyasyona maruziyet ve ameliyat süresi açısından avantaj sağlayan güvenilir bir yöntemdir. Talonlu sistem kullanılan hastalarda kaynama zamanı konvansiyonel yönteme göre daha uzun olarak görülmüş olup, ameliyat öncesi hastaların bu sistemin avantaj ve dezavantajları hakkında bilgilendirilerek, cerrah ve hasta tarafından tedavi yöntemi konusunda ortak karar alınmalıdır.

Bulgular:

Çalışma kapsamında değerlendirilen 102 hastanın 21’i (%20,5) kadın 781’i (%79,5) erkek olup yaş ortalaması 39,34 (18-65) idi. Gruplar arasında kaynama zamanı, radyasyona maruziyet süresi ve ameliyat süresi kıyaslandığında sonuçlar istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,05). Gruplar arasında malunion, nonunion gelişimi arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05). Gruplar arasındaki klinik skorlamaların sonuçları benzerdi ve istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Ayrıca sigara içimi, yaş, cinsiyet, kırık alt tipi ile kaynama zamanı, malunion ve nonunion gelişimi arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05).

Gereç ve Yöntem:

İntramedüller çivi kullanılan hastaların verileri retrospektif olarak incelenmiştir. Hastalar konvansiyonel intramedüller çivi yapılanlar (grup 1) ve talonlu distal kilitleme yapılanlar (grup 2) olarak iki gruba ayrılmıştır. Her iki grup yaş, cinsiyet, taraf, implant tipi, ameliyat süresi, intraoperatif skopi sayısı, postoperatif takip süresi, union sağlama süresi, sigara kullanımı, AO kırık sınıflaması, malunion ve nonunion varlığına göre değerlendirilmiştir. Ayrıca hastalar klinik fonksiyonel skorlamalar olan Knee Society skoru ve Harris Hip skorlaması ile kıyaslanmıştır.