ÖZET

Amaç:

Varfarin, dünyada en yaygın kullanılan antikoagülanlardan biridir. Bazı hastalar, uluslararası normalize oranlarını (INR) terapötik aralığa getirmek için günde 15 mg’dan fazla varfarine ihtiyaç duyar. Bu durum, varfarin direnci (VD) olarak bilinir. VD, varfarin metabolizmasında rol oynayan enzim eksiklikleri ile ilişkili olabilir. İlaç metabolizması ile ilgili en önemli enzimlerden biri sitokrom P450, aile 2, alt aile C, üye 9’dur (CYP2C9). Bu nedenle bu çalışmada, VD ile CYP2C9 varyasyonları arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem:

VD olan hastaları bulabilmek için en az 6 ay varfarin kullanan 650 hasta tarandı. Daha sonra hastalar içerisinden INR değerlerine göre 2 grup oluşturmak için hasta seçimi yapıldı. Günde 15 mg varfarin kullanmasına rağmen INR düzeyi terapötik aralığa gelmeyen (<2) 30 kişi ilaca yanıt vermeyen gruba, düşük doz varfarin kullanarak INR düzeyleri terapötik aralığa (2-3) gelen ve tüm hastalar arasından rastgele seçilen 30 hasta ise tedaviye yanıt veren gruba dahil edildi. Periferik kandan genomik DNA izole edildikten sonra, CYP2C9 ve CYP2C9 varyasyonları gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (GZ-PZR) kullanılarak araştırıldı. Sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirildi.

Bulgular:

Tedaviye yanıt veren grupta CYP2C9 heterozigot genotipinin (%33.3), tedaviye yanıt vermeyen grupta ise yabani tip genotipin istatistiksel olarak yüksek olduğu (%90) belirlendi (p<0,05). Ek olarak, tedaviye yanıt veren grupta CYP2C9 T alleli (%18.3) ve CYP2C9 C alleli (%16,7) istatistiksel olarak yüksek bulundu (p<0,05).

Sonuç:

Hastalarda CYP2C9 aktivitesinde azalmaya neden olan gen varyasyonları varsa, bunlar zayıf metabolize ediciler olarak adlandırılır. Bu kişiler, varfarini daha yavaş metabolize ederler ve terapötik INR değerlerine ulaşmak için daha küçük dozlarda ilaca ihtiyaç duyarlar. Bu nedenle hastaların genotipine bağlı olarak varfarin dozunun ayarlanması mümkündür.